گنجينه سفالينه شامل حدود ۱۵۷۰۰قلم شي نسبتا” سالم كه همه آنها از جنس خاك رس و يا كائولين(بدل چيني)است. اشياي موجود در اين خزانه به ابعاد متفاوت و با كاربري هاي گوناگون و در اشكالي چون خمره،كوزه،كاسه،تنگ،بشقاب،ليوان و فنجان،ظروف چند قلو و..ساخته شده است. از نظر كاربري برخي صرفا” آئيني و تدفيني است و در زندگي روزمره كاربردي نداشته ولي بيشتر آثار جهت استفاده در زندگي روزانه و رفع نيازهاي ضروري در آشپزخانه(پخت و پز) و يا ذخيره ي آب و آذوقه ساخته و به كار گرفته شده است.
سفالينه هاي برجسته اي در ادوار مختلف فرهنگي و تاريخي در مجموعه نگهداري مي گردد كه در نوع خود كم نظير است. در دوره پيش از تاريخ چند نمونه سفال چند رنگ موجود است كه از نمونه هاي بسيار ارزشمند و كمياب است. سفالينه هاي دو رنگ يا چند رنگ درعصر مفرغ رايج بوده و در بخش وسيعي از ايران ساخته و توليد شده است. بر اساس مطالعات، مركز اصلي اينگونه سفالها مناطق غربي ايران و كناره درياچه اروميه و تحت تاثير آناتولي بوده و بعد ها دامنه آن كسترش يافته و تا فلات مركزي و نواحي چون ابراهيم آباد دشت قزوين نيز رسيده است. در حوزه فرهنگي جنوب شرق ايران از جمله محوطه اي چون شهر سوخته نيز مي توان سفالينه هاي چند رنگ را مشاهده كرد. در دوره تاريخي قمقمه هاي اشكاني با تنوع طرح و ابعاد و نقش از سفالهاي برجسته است كه بيشتر اينگونه سفالينه ها در مناطق شمال غرب ايران توليد مي شده است. اما در دوران اسلامي به كار گيري فنون مختلف و متنوع سفالگري و گسترش اين صنعت، سفالينه هاي برجسته و با ارزش و ناياب زيادي موجود است و ارزش اين مجموعه را نسبت به ديگر مجموعه هاي كشور چندين برابر كرده است. از جمله سفالينه هاي باارزش و بر جسته اسلامي سفالينه هاي بدون لعاب، قالبي، گلابه اي منقوش، لعاب پاشيده، لعاب يك رنگ، اسگرافيتو، شانلوه، مينائ،زرين فام، سياه قلم، سيلوئت، سفالينه لاجوردي زر اندود، سفيد و آبي، سلادون، كوباچي، گمبرون و چند رنگ كرمان و مشهد قابل ذكراست
تاريخ سفالگري